برای همه آنهایی که بی تقصیرند:
تقدیم به چشمهایی که در راه ماندند و دل هایی که آنها
را راندند،
تقدیم به اشکهایی که غرورشان شکست و عهد هایی
که کسی
آنها را نبست.
زندگی شیبی ست، عشق شیبی ست و وای بر حال
آن که در
عشق پای بند نظم و ترتیبی ست، و اما تو: قرار نبود آن
وقت های
تو جایشان را با این وقت های من عوض کنند.قرار نبود
عشق هم
مثل گیلاس، بوسه، عیدی و تعطیلات تابستان اولش
قشنگ باشد.
قرار نبود کسی سختش باشد بگوید دوستت دارم . قرار
نبود کسی
به هوای نشکستن دل دیگری بماند . قرار بود هر کس
به هوای
نشکستن دل خودش بماند. 
قرار نبود هر چه قرار
نیست باشد.
قرار تنها بر بی قراری بود و بس. گمان نمی کنم گناه من
سنگین
تر از نگاه تو باشد، اما یقین دارم که کودک دلت کمتر از
پیش بهانه
لالایی های شعر گونه ام را می گیرد، مهم نیست فقط
یک چیز
یاد همه بماند . اگر اتفاقی که نباید بیفتد افتاد ، تنها برایت می نویسم:
خودت خواستی تقصیر من نبود.
